Bakit ko pinatay? Bakit ko nagawa  yung krimen? Tang*na. Napag-utusan… Ako?   Gusto mo talagang malaman… bakit ko  nagawa? Sino may pakana?! Gusto mo talagang malaman?!  … Di mo man lang ba tatanungin kung  bakit ako nandito? Bakit ako sumuko? Yun...  Ba? Ayaw mong malaman? 

​

Tang*na naman kase ng gobernador na  yun! Takot matalo. Di daw pwede. Ayaw daw  nyang matalo. Oh…diba sakim? Gagawin lahat  para sa posisyon, kapangyarihan at pera. Inutasan? Hinde... Binayaran... Oo!  Trabaho ko yun eh. Sino ba naman ako para  tumanggi sa pera. PERA… Diba? Ilang years ko  nang ginagawa toh. May ikakatakot pa ba ko?  Ito na bumuhay sa sakin at sa pamilya ko.  Madali pera dito eh.  

​

Oo, di ako nakapag-aral. Kaya  nahirapan din makahanap ng maayos na trabaho.  At Oo, lumaki ako ng walang mga magulang.  Kaya lumaki rin sa masasamang gawa. Halos,  yata lahat ng kalokohan nagawa ko na. Pero  proud akong di ako nagdodroga. Wala ng  mahanap na trabaho eh… Nahimok lang din. Sa  una? Siyempre natakot, pero may pera eh… Ang  hirap nang tanggihan. Hindi ko naman gusto  yun. Na-utusan lang. SUMUSUNOD… lang  ako.   

​

Diyos? Oo, naniniwala ako sa Diyos.  May takot sa diyos? Ako? Oo naman, pero mas  natatakot ako kapag wala ng makakain at titirhan  kami ng pamilya ko. Mas natatakot ako kapag  wala na akong pang sustento sa kanila. Natatakot  akong hindi ko na kayang mapa-aral ang anak  ko. Oo, nagagawa ko tong mga bagay na toh.  Nabuhay ako sa masamang gawain na toh pero  hindi ako naging masamang asawa’t ama. Oo,  marami na akong nagawang hindi maganda pero  kahit minsan dun hindi ako naging makasarili,  ginagawa ko yun para sa pamilya ko. Iniisip ko  sila. Kahit hindi nila alam, kahit sinekreto ko to.  Hindi man ngayon pero sana maintindihan  nila… at mapatawad nila ako balang-araw.  

​

 Kinausap ko si Joseph! Kinausap ko  yung kaibigan ko bago ko tanggapin itong  huling trabaho. Sabi ko… Ayaw ko na. Itigil na  natin. Kung gusto mo ikaw nalang magtuloy.  GUSTO… Gusto ko nang magbago, maghanap  ng ibang trabaho. Yung hindi ganito…  

​

At alam mo ba kung anong sabi niya  sakin? Tinanong niya kung ako ba daw ba yung  kaibigan niya. Tinawanan pa nga ko. Bakit ko  daw siya pinapatawa. Tinanong pa ko kung  nagsta-start na daw ba akong gumamit ng droga  at kung anu-ano daw pinag-sasasabi ko na  parang wala daw ako sa tamang katinuan.  Sinabayan pa nya ng malakas na tawa.  

​

Kinausap ko! Dahil napag-isip-isip ko  lahat ng mga masasama at karumal dumal kong  nagawa ng dahil sa pera… At gabi-gabi akong  

biinabalik-balikan ng mga multo ng lahat ng  taong kinitilan ko ng buhay. Nagsabi ako! Pero  pina-isip niya lang ako sa sinabi niya, tinanong  ako kung may magbabago daw sa ng mga  nangyare na? Kapag tumigil daw ba ako  mapapatawad ako ng lahat at mapupunta na ako  sa langit. LANGIT… Sinabayan niya pa ng  nakakainis niyang tawa. 

​

Ayun!... Kaya ang ending wala rin  akong nagawa, tinuloy ang naiutos na gawain  kase ano nga ba naman ang mag-babago? Diba?  Hindi porket nagbago ka mababago muna at  maitatama mo na ang lahat. HINDI NA…  magiging okay ang lahat. At ayun na nga!  Nangyare na… ang nangyare!

​

Pagtapos gawin ang krimen, minalas  malasang kaming abutan ng mga bodyguard ng  kalabang gobernador. Hinabol kami habang  nakamotor. Sinubukan naming tumakas at  nakipagpalitan pa nga putok sa mga ito. BANG!  (Tapos tatawa) Tapos sumemplang ang motor.  Pinatakas ako ni Joseph habang nakikipagpalitan  siya ng putok. At nang makatakas, nabalitaan ko  nalang na hindi siya nakaligtas. Wala na… Patay  na... Mas nauna pang tumakas saken. At eto ako  sumusuko… Kase tulad nga ng sabi niya ano pa  nga ba ang magbabago? Diba?! WALA NA!