Nakikipagbuno ako sa sarili at sa mga unan, sa pagitan ng antok at ng malay, habang ang mundo sa labas ay nagkukumahog sa pagitan ng dilim at ng liwanag-nang marinig ko ang kanyang pagbalikwas sa higaan.

 Wala pang dalawang oras ang itinulog namin.

 Bumukas ang pinto ng aparador, kaluskos na marahan, bumukas-sumara ang ilang sisidlan ng damit-panloob. May hinugot, may muling isinalaksak sa loob.

Mababagal, malulungkot na yabag sa sahig na kahoy, patungo sa banyo. Bumalik. Impit ang pagsara ng zipper ng backpack na di ko man mamasdan ay alam kong namumutok sa laman.

 Umupo sa gilid ng kama, amoy ng panis na beer. Pagdampi ng halik niya sa noo ko’y 

tuluyang nalaglag ang mga mata. Patuloy akong nagkukunwaring tulog kahit tila puputok ang dibdib.

 Mabuti nang ikaw ang umalis, mahal ko… sapagkat masasaktan kang lalo pag ako na… at ilang buwan na lamang…